"Zanim
zastanowimy się nad treścią prośby Jezusa, musimy jeszcze skierować naszą uwagę
na to, co mówią nam Ewangeliści o postawie Jezusa podczas modlitwy. Mateusz i
Marek mówią nam, że “upadł On na twarz” (Mt 26, 39), to znaczy przyjął postawą
radykalnego poddania, jaka została zachowana w liturgii rzymskiej Wielkiego
Piątku. Jednak Łukasz mówi nam, że Jezus modlił się na klęcząco. W
Dziejach Apostolskich, mówi on o modlitwie na klęczkach świętych: Szczepana
podczas ukamienowania, Piotra podczas wskrzeszenia zmarłego, Pawła na drodze ku
męczeństwu. W ten sposób Łukasz nakreślił małą historię modlitwy na kolanach
rodzącego się Kościoła. Chrześcijanie poprzez modlitwę na klęczkach
wkraczają w modlitwę Jezusa na Górze Oliwnej. W obliczu zagrożenia przez siły
zła są oni, będąc na klęczkach, wyprostowani wobec świata, ale jako dzieci
skłaniają swe kolana przed Ojcem. My chrześcijanie klękamy przed chwałą
Bożą i uznajemy Jego Bóstwo, ale wyrażamy w tym geście także naszą ufność, że
On zwycięży."
Bł. Jan Paweł II Ecclesia de Eucharistia 61
Bł. JAN PAWEŁ II ECCLESIA DE EUCHARISTIA 61 "Poświęcając Eucharystii całą uwagę, na jaką zasługuje, oraz dokładając wszelkich starań, aby nie umniejszyć jakiegokolwiek jej wymiaru czy wymogu, stajemy się rzeczywiście świadomi wielkości tego daru. Zaprasza nas do tego nieprzerwana tradycja, która od pierwszych wieków dopatrywała się we wspólnocie chrześcijańskiej strażnika opiekującego się tym «skarbem». Kościół, powodowany miłością, troszczy się o przekazywanie kolejnym pokoleniom chrześcijan wiary i nauki o Tajemnicy eucharystycznej, tak aby nie została zagubiona choćby najmniejsza jej cząstka. Nie ma niebezpieczeństwa przesady w trosce o tę tajemnicę, gdyż «w tym Sakramencie zawiera się cała tajemnica naszego zbawienia»"