Na początku Biblii w księdze
Rodzaju opisano wydarzenie kuszenia w raju. Istota inteligentna, występująca
pod imieniem węża, przekazuje pierwszym ludziom swoją naukę, która ma ich
uczynić nieposłusznymi Bogu. Wąż, w innych miejscach Pisma świętego noszący
imię szatan, diabeł, kusiciel do zła, przeciwnik Boga i więzi miłości z Bogiem,
przekazuje pierwszym ludziom swoją katechezę. Adam i Ewa, a po nich każde
następnie pokolenie i każdy człowiek osobiście, stają przed wyborem. Podstawowy
wybór w życiu polega na tym, czyim słowom będziemy posłuszni: Boga czy szatana.
Jaka to katecheza?
Słowo szatana sprowadza się do czterech sugestii:
1. Bóg jest
kłamcą;
2. Bóg cię ogranicza;
3. Jesteście nieśmiertelni;
4. Jesteście bogami.
Ad 1. Wąż podaje rozbudowaną argumentację.
Człowiek nie powinien przyjmować życzeń Boga, gdyż są one nieprawdziwe. Bóg
przekazuje fałszywą naukę, zatem Bóg oszukuje człowieka, Bóg jest kłamcą.
Brakiem rozsądku ze strony człowieka będzie pełnienie woli Bożej.
Wiara w Piśmie świętym, odwrotnie do wskazań szatana,
ukazywana jest jako zaufanie Bogu, wierzenie Bogu na słowo, co jako
niekwestionowany aksjomat, zakłada prawdomówność Boga.
Ad 2. Człowiek nosi w sobie pragnienie
nieograniczonego życia . Wąż nawiązuje do owego pragnienia, które nosi w swojej
duszy Ewa, i pokazuje jej, w jaki sposób może być ono zrealizowane. „Jeżeli
chcesz się samorealizować, żyć pełnią życia - mówi wąż - odrzuć Boga. Bóg jest
zagrożeniem dla pełni życia człowieka. Bóg cię ogranicza w szczególności, przez
prawo moralne. Przykazania dekalogu uniemożliwiają postęp życia, stanowią
barierę dla rozwoju człowieka”. Szatan wmawia Ewie, że obowiązywanie moralności
w każdej dziedzinie aktywności człowieka, jak na przykład technika, sztuka
medyczna, życie seksualne, przyczynia się do regresu człowieczeństwa. Szatan
stawia człowieka przed dylematem: moralność albo rozwój. Bóg jest twórcą
moralności. Szatan przekonuje człowieka: musisz dokonać wyboru – albo Bóg i
życie moralne po myśli Bożej, albo osobisty rozwój i pełnia życia dla ciebie.
Pismo święte pokazuje, odwrotnie do wskazań szatana, że prawdziwy rozwój,
szczęście i dobre życie osiąga człowiek tylko dzięki Bogu, kiedy pozostaje z
Nim w głębokiej więzi i miłości.
Ad 3. Wąż „uświadamia” Ewę, jakoby człowiek
z natury był nieśmiertelny. W tym świetle fałszywe staje się przekonanie, że
Bóg jest dawcą życia. „Pragnienie zachowania życia nie może być motywem
posłuszeństwa Bogu, które miało uchronić przed śmiercią. Bóg jest bezsilny i
nie ma żadnego wpływu na trwanie życia ludzkiego” – takie oto przekonanie
pragnie zaszczepić szatan w umyśle Ewy. Wężowi z księgi Rodzaju zależna tym,
aby człowiek stracił przekonanie, że jego życie jest darem Boga, jednorazowym i
niepowtarzalnym, za które jest odpowiedzialny wobec własnego sumienia, Boga i
bliźnich. W konsekwencji prowadzi to do nonszalanckiego podchodzenia do życia
ziemskiego, które nie jest już traktowane jako jedyna i jednorazowa droga
prowadząca do życia wiecznego. Z żywego myślenia człowieka zostaje
wyeliminowane przekonanie o sądzie Bożym i ostatecznym przeznaczeniu do
zbawienia albo potępienia. Jeżeli człowiek jest nieśmiertelny, to nie ma mowy o
zmartwychwstaniu, które jest fundamentem wiary chrześcijańskiej. Dzisiaj
słyszymy również, że człowiek jest cząstką wszechświata i nie wszystek umrze,
lecz będzie żył jako część ludzkości, z którą się po śmierci połączy i będzie
trwał wiecznie.
Pismo święte ‑ odwrotnie niż
chciałby szatan wmówić człowiekowi ‑ stanowczo przekonuje, że człowiek ma tylko
jedno życie, będące darem Bożym, z którego będzie musiał zdać sprawę na sądzie
Bożym, oraz że człowiek zmartwychwstanie w ciele na wieczne zbawienie albo
potępienie.
Ad 4. Szatan idąc jeszcze dalej podważa w
człowieku przekonanie o stworzoności świata. Wąż przekonuje Ewę, że człowiek
zajmuje miejsce stwórcy, że jest jak Bóg. Odwodzi Ewę od świata stworzonego, a
kieruje do wnętrza własnej świadomości. Człowiek przejawia poznanie teoretyczne,
w którym rozpoznaje niezależnie istniejącą od jego świadomości obiektywną
prawdę oraz poznanie praktyczne, w którym tworzy świat jako pochodny i zależny
od jego świadomości. Wąż pragnie przekonać Ewę, że człowiek powinien ograniczyć
się jedynie do poznania praktycznego, w którym jest równy Bogu. Wszystko
bowiem, co zostało zrodzone w jego myśli, może być traktowane jako jedyna
obiektywna rzeczywistość. Nie musi wcale wykraczać poza własną świadomość. W
dziedzinie poznania nie trzeba odkrywać obiektywnej prawdy istniejącej poza
świadomością, bo albo jej wcale nie ma, albo jest niepoznawalna. Wąż
przekonuje, że Ewa powinna uważać za jedyną obiektywną prawdę własne myśli,
świat swojej świadomości. Wystarczy, że coś jest pomyślane, możliwe, a już
uchodzi za prawdziwe. Wąż wmawia Ewie: „Nie musisz poszukiwać prawdy, człowiek
sam ma władzę stanowienia, co jest prawdą, a co fałszem. Prawdą będzie to, co
uznasz w swojej myśli za prawdziwe, fałszem to, co uznasz za fałszywe. W
dziedzinie moralności – podobnie ‑ człowiek nie musi dokonywać obiektywnego
dobra, lecz sam zajmuje miejsce Boga i staje się twórcą moralności.
„Katecheza” szatana zyskała prawo obywatelstwa w wielu
dziedzinach współczesnej kultury. Pod wyraźnym wpływem nauki węża z księgi
Rodzaju pozostaje współczesna filozofia idealistyczna, gnoza i wiele ruchów i
sekt religijnych, z których największy zasięg uzyskała New Age. Musimy dokonać
wyboru: słowo szatana czy słowo Boże?
ks. Jan Węgrzecki
źródło: „Słowo. Dziennik Katolicki”, rocznik 1993
